De (on)betrouwbare overheid



Wij werken aan een essay met als werktitel

"De (on)betrouwbare overheid".


(zie ook de pagina's "De democratische rechtsstaat" en "(Over)organisatie in Nederland")


Dit bleek "a hell of a job" omdat de hoeveelheid van publikaties in de verschillende media hierover bijna niet meer is bij te houden en laat staan hierin een keuze te maken.


Ik ben gestopt met op deze pagina een lijst van krantenknipsels bij te houden die slechts een zeer beknopt voorbeeld vormden van wat wij aan min of meer ernstige vormen van falend bestuur zoals mismanagement, corruptie, falend toezicht, machtsmisbruik, zelfverrijking enz. enz. in verschillende dagbladen hebben aangetroffen. 


  • de ontwikkelingen rond Covid 19, 
  • het rapport van de kamercommissie over het drama rond de kinderopvangtoeslag, 
  • het onderzoek van de kamercommissie rond het drama van door de gaswinning veroorzaakte aardbevingen in Groningen,
  • de grote dilemma's rond het stikstofprobleem,
  • het inmiddels urgente probleem van de opwarming van de aarde en daardoor de klimaatverandering,
  • de almaar stijgende energieprijzen, waardoor vele burgers in financiĆ«le problemen dreigen te komen,
  • de honderden miljarden aan steun die de regering biedt aan met name grote bedrijven, 
  • de vele adviezen van de Nationale Ombudsman waar weinig of niets mee gebeurt,
  • de mensonterende opvang van asielzoekers en statushouders,
  • de problemen rond de bouw van voldoende huizen
  • het steeds meer krachteloze parlement die de versplintering in ons land treffend weerspiegelt,
  • deze versplintering is ook zichtbaar in de verschillende media waardoor je niet meer welke bron je vertrouwen kunt,
  • de onder grote druk staande rechtsstaat,
  • en het gaat maar door.


Dit zijn tekenen van een overheid die geen oog meer  heeft voor haar wezenlijke taak, nl. het beschermen van de bevolking.

De letterlijke betekenis van het woord minister is immers toch: dienaar.

Deze overheid doet echter veelal het tegenovergestelde waardoor het vertrouwen in onze lokale en landelijke bestuurders tot een na-oorlogs dieptepunt is gedaald.


Ik vind dit zorgwekkend.


Wat kunnen wij mensen daar eigenlijk aan doen?

Mijn advies is: gebruik je gezonde verstand.

Lees verschillende opinies en denk na voordat je een mening van wie dan ook voor zoete koek aanneemt.

Emotionele reacties zijn zelden zinvol.


Kortom: lees veel en gevarieerd, wees rationeel en denk steeds na voordat je een mening formuleert.


Ik tracht steeds meer de lijfspreuk van Baruch de Spinoza, Nederlands meest vooraanstaande filosoof, te volgen:

De menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.


At van Rijsdam